Alledrie waren ze vooral veel en vaak in de bergen te vinden. Frederike was in haar studententijd iedere zomer in de Alpen te vinden en klom in de weekenden op de Maasrotsen bij Freyr. Katja zegde vrij snel na Everest haar baan als manager in de zorg op zodat ze meer tijd kon besteden aan het klimmen. En ook Marianne werkt deeltijd en leeft op kleine voet zodat ze zo vaak mogelijk naar de bergen kan.

En dan kun je snel beter worden. In 1988 beklom Frederike - toen 33 jaar oud - samen met vijf andere Nederlandse vrouwen, zonder hulp van Sherpa's de ruim 7000 meter hoge Oosttop van Chamlang in Nepal. Het was een gevaarlijke onderneming waarin het team werd geconfronteerd met onstuimig weer, lawines, steenslag en keihard ijs. Ze vertelt:

"Chamlang lag wel in lijn met mijn ontwikkeling. Ik was natuurlijk al eens eerder in Nepal geweest. Maar hij was wel echt zwaarder dan ik had verwacht. Of eigenlijk had ik niet zoveel verwachtingen, want je weet het niet. Je moest toch echt door de wand zelf je weg zoeken. Het was objectief gevaarlijker en technisch moeilijker dan we allemaal verwacht hadden. Het heeft wel het uiterste van ons geeist."

Foto: Frederike klimt omhoog in de Chamlang noordwand, 1988. © Myra de Rooy