Trikolore op de Scheidegg Wetterhorn noordwand

In de zomer van 2003 beklommen Niels van Veen en Maikel van Sundert (1971-2004†) de route Trikolore (7a+) op de Scheidegg Wetterhorn noordwand. Voor zover bekend was dit de eerste Nederlandse beklimming. Het gaat om een moeilijke en weinig beklommen route in avontuurlijk terrein. In totaal moeten er zo’n 50 touwlengtes afgelegd worden, met verschillende sleutellengtes die soms slecht af te zekeren zijn.

Allround

Aan het begin van deze eeuw vormden Niels van Veen en Maikel van Sundert samen een sterk klimduo. Zo klommen ze samen de noordwand van de Eiger in één dag vanaf het Stollenloch. Ook hadden ze al de westpijler van de Scheidegg Wetterhorn met zijn tweeën geklommen. Daarnaast waren ze ook sterk in ijs- en mixedklimmen. Ze deden bijvoorbeeld mee aan verschillende worldcups ijsklimmen en klommen vele steile watervallen. Hun klimavonturen waren dus zeer divers: van het openen van korte drytoolroutes tot meerdaagse alpiene avonturen in avontuurlijk en technisch terrein.

Serieus

Doordat Niels en Maikel de Scheidegg Wetterhorn een paar jaar eerder al eens beklommen hadden, wisten ze enigszins wat ze te wachten stond toen ze voor Trikolore kozen. De noordwand van de Scheidegg Wetterhorn is heeft een bijzonder serieus karakter. De rots is niet altijd goed af te zekeren en ook niet altijd vast. Het eerste obstakel dat overwonnen moest worden was echter meer van logistieke aard, namelijk de autorit naar de voet van de wand. De weg naar Grosse Scheidegg is alleen toegankelijk voor de grote Zwitserse postbussen, maar Niels en Maikel besloten zich hier niets van aan te trekken en hun auto te parkeren bij het restaurant waar de aanloop start. Met enige vrees voor een eventuele boete liepen ze naar de voet van de wand, waar het avontuur kon beginnen.

Spijt

Tijdens de voorbereiding hadden ze tentharingen bewerkt met een slijpmachine om in te zetten als brede rotshaken voor de artificiële passages. Maar eenmaal in de route bleek dat de haringen helemaal niet geschikt waren als tussenzekeringen: het materiaal was simpelweg veel te zacht. Maikel en Niels hadden ook bezuinigd op een donsjas en een slaapzak omdat het een warme zomer was. Dat was een beslissing waar ze flink spijt van kregen toen ze rillend de nacht doorbrachten op een richel.

Geen angst

Lengte na lengte na wordt overwonnen in de indrukwekkende ambiance van de steile wand. Maikel wist zelfs de 7a+ sleutelpassage helemaal vrij te klimmen. Enkele andere lastige lengtes klimmen de mannen artificieel. Ruim 20 jaar later geeft Niels aan dat Maikel weinig tot geen angst kende tijdens het klimmen. Een eigenschap die goed van pas kwam in de Trikolore, waar de rotskwaliteit wisselend is en de zekermogelijkheden vaak beperkt zijn. De mannen moesten enkele run-outs maken in technisch en soms ook zeer los terrein.

Boete

Na ruim 50 touwlengtes klimmen en een koud bivak komen de mannen op de top. Dan volgt nog de lange en complexe afdaling naar de Glecksteinhut. Daar aangekomen besluiten ze door te zetten en ook nog helemaal terug te lopen naar hun auto. Waar ze tot hun grote frustratie ook een boete onder de ruitenwisser vinden. De bon wordt verscheurd en de mannen rijden voldaan naar huis.

Tragisch ongeluk

In de winter van 2004 komt Maikel van Sundert tragisch om het leven door een vallende ijspegel die op zijn hoofd terecht kwam. Hij had net een dag gedrytoold en was bezig met de afdaling naar de auto. Hij liep bewust met een wijde boog om de wand heen om vallende objecten te vermijden. Toch werd hij geraakt door een ijspegel die onverwacht van een veel hogere plek op de wand loskwam. Hij werd 33 jaar oud.