Een nieuwe route op de Mittaghorn

Roland Bekendam (1958-2022†), Niels Hovius en Gerard van Sprang klimmen op 10 februari 1989 een nieuwe route op de Mittaghorn. Om precies te zijn: een nieuwe lijn dwars door de noordwand van de westtop van de Mittaghorn (c3800m, hoofdtop op 3897m). Het gebeurt niet vaak dat Nederlanders een nieuwe route in de Alpen openen. Daarnaast vindt de beklimming plaats in de winter en gaat het ook nog eens om een hoge moeilijkheidsgraad (ED-). Een bijzondere prestatie dus.

Bekende namen

Gerard van Sprang is in de jaren tachtig een van de meest vooraanstaande alpinisten in Nederland. Hij was deelnemer aan expedities naar de Himalaya, Karakorum, Hindukush en Andes. Samen met zijn vaste klimmaat Ger Friele beklom hij ook vele noordwanden in de Alpen. Voorafgaand aan de beklimming van de Mittaghorn hadden Gerard en Roland in gezelschap van Ger Friele in 1987 al een keer samen geklommen. Enkele maanden later overleed Ger Friele op Jannu in Nepal. Op de Mittaghorn zijn Gerard en Roland in 1989 weer samen op pad, maar nu zonder Ger. Gerard schrijft hierover:

‘Roland kende ik al langer, iets minder dan een jaar daarvoor maakten we samen met Ger onze eerste gezamenlijke beklimming. Het was eind juni dat we in een lang weekend de noordoostwand van de Morgenhorn in het Berner Oberland beklommen. Het was Rolands eerste lange gecombineerde noordwand. Voor Ger en mij was het een uitstekende trainingsklim voor de Jannu-expeditie dat najaar.

Tijdens de afgelopen dagen praatten Roland en ik nog regelmatig over de tocht. Ondanks het feit dat Ger er niet meer is, hebben we beiden zeer goede herinneringen aan de drie dagen dat we zo intensief met elkaar optrokken. Er ontstond een band en een vertrouwen waarin halve woorden en een enkele blik voldoende waren voor wederzijds begrip. Dit en de fijne manier waarop we nu bijna een week met elkaar optrekken, geeft me soms het gevoel of Ger als vierde persoon in onze schaduw meeklimt.’

Synergie

Het verhaal dat Gerard van Sprang publiceerde in de Berggids geeft een mooie weergave van het avontuur dat de mannen beleefden. Waar naar toe in zo’n nieuwe route? En gaat de volgende passage überhaupt lukken? Ondanks de mentale en fysieke uitdaging halen de mannen vertrouwen uit elkaars aanwezigheid en klimmen ze uiterst geconcentreerd verder. Met name enkele mixed passages zijn behoorlijk pittig. Gerard laat zelfs nog zijn ijsbijl op een penibel moment vallen. De mannen zetten toch dapper door en weten een mooie eerstbeklimming te realiseren.

Routebeschrijving

• Touwlengte 1: Ijscouloir met rotsen, tot 80 graden steil
• Touwlengte 2/3: Diagonaal over ijsveld naar links; relais op rotsknobbel
• Touwlengte 4: Eerste sleutelpassage, geëxponeerd klimmen met stijgijzers over rots en ijs, V, 80 graden steil; moeilijk af te zekeren
• Touwlengte 5: Makkelijke beklimming over sneeuwveld
• Touwlengte 6: Watervalklimmen tot 80 graden steil
• Touwlengte 7/9: Direct omhoog over eerste ijsveld (45 tot 60 graden steil)
• Touwlengte 10: Over het zich versmallende ijsveld met rotsen (60 tot 70 graden steil), eerst direct, dan linkshoudend omhoog
• Touwlengte 11: Tweede sleutelpassage, rechts door een schoorsteen, deels rots en deels ijs, V, 80 graden steil, goed af te zekeren
• Touwlengte 12: Over ijsvelden, onderbroken met rotsen, enigszins rechts houdend omhoog (70 graden steil)
• Touwlengte 13/15: Over het topijsveld naar de graat (45 tot 50 graden steil)