Met behulp van korjalen (eenvoudige houten boten) dringen we in een week tijd diep het Surinaamse regenwoud binnen.

Dankzij de kennis en inzet van onze lokale gidsen kunnen we wekenlang in het regenwoud verblijven zonder dat we voedsel of branders mee hoeven te nemen.

Anjoemara’s zijn vissen die wel een meter lang kunnen worden en waren voor ons belangrijk voedsel tijdens de expeditie.

Aankomst op de Kayser Airstrip, in het zuidwesten van Suriname.

Hoewel we iedere gram mee moeten sjouwen willen we ook niet met te weinig klimmateriaal onderaan de berg staan.

Overnachten langs de rivier was een waar genoegen, met voldoende eten en in een prachtige omgeving.

Het laatste stuk naar de top klimmen we met behulp van skyhooks en boorhaken omhoog.

In de buurt van de rivier wisten onze lokale gidsen altijd weer een lekkere maaltijd te bereiden.

Navigeren in het regenwoud met kompas, maar zonder kaart. Het is nog steeds een wonder dat we de berg hebben gevonden.

Een foto van het Duivelsei gemaakt tijdens onze vlucht naar de Kayser Airstrip.

Anjumara’s worden gerookt zodat ze nog een paar dagen goed blijven voor consumptie.

Sensi toont trots het door hem buitgemaakte avondeten van die dag.

Na de beklimming van het Duivelsei hebben we zo veel dorst dat we het water direct uit een stroompje drinken zonder het eerst te filteren, een slecht idee zo blijkt later.

Groepsfoto van het expeditieteam.

Gerke op de top van het Duivelsei.

Duivelsei dubbeltop