De zuidwand van de Meije (3984m) met in het midden het door de zon beschenen Le Grand Bastion. Daarboven het 'driehoekige’ sneeuwveld met daar weer boven de plek waar Siep Stuurman en Robert Eckhardt bivakkeerden (bolletje). Links onze afdaling over de Promontoiregraat.

Vanaf de top van de Râteau (3809m) kijk je in de Meije-zuidwand. Links de Grand Pic de la Meije (3984m) met daarnaast – heel markant – de Doigt de Dieu (3973m). Rechts de Pic Gaspard (3883m), die vernoemd werd naar de eerstbeklimmer van de Grand Pic.

Uitgangspunt voor de zuidwand-routes van de Meije is de Refuge du Promontoire (3082m). Die hut ligt al in de zuidgraat die de eerstbeklimmers van de Grand Pic de la Meije in 1877 volgden, de zogenaamde Promontoiregraat.

Het Bastion Central begint zeer spectaculair met een traverse van twee touwlengtes onder een reusachtige overhang, waar je uiteindelijk doorheen moet om in het minder steile deel van de route te komen. Siep Stuurman op het hangende 'relais' na de tweede touwlengte. Het zijn de eerste, minder prettige uurtjes na het ochtendgloren want de nachtelijke koude hangt nog in de wand.

Siep Stuurman in de derde touwlengte. Het Bastion Central begint zeer spectaculair met een traverse van twee touwlengtes onder een reusachtige overhang, waar je uiteindelijk doorheen moet om in het minder steile deel van de route te komen.

Siep Stuurman in het Bastion Central. Dit deel van de wand bereik je na de eerste, reusachtige overhang. Het bestaat uit compact graniet, waarin het plaatsen van tussenzekeringen zeer lastig is. Geen haak wijst de weg: de oriëntatie is hier de voornaamste moeilijkheid.

Na het graniet van het Bastion Central begint na deze traverse het laatste wandgedeelte, dat uit verticaal gneis bestaat: de uitklim via de Mayer-Dibona-route.

Siep Stuurman in de uitklim via de Mayer-Dibona-route, die uit verticaal gneis bestaat. Zeshonderd meter onder ons de Glacies des Étançons.

Drie touwlengtes onder de top van de Troisième Dent gaan we in bivak. Het is nog vroeg, maar we weten dat er vanuit het noorden een ijskoude wind staat. Liever een bivak in de beschutting van de zuidwand dan een nacht in die ijskoude wind op de geëxponeerde traverse – die we in omgekeerde richting zouden gaan doen.

Vanuit ons bivak – vlak onder de Troisième Dent – hebben we uitzicht naar de Barre des Écrins (4102m). De dubbeltop links van de Barre des Écrins is de Mont Pelvoux, die bestaat uit de Pte Durand (3932m) en de Pte Puiseux (3946m). Rechts de Ailefroide (3954m).

De kegel aan de horizon is de projectie van de Meije, veroorzaakt door de net opgekomen zon. Rechts de door de zon beschenen Râteau (3809m).

Terugblik van de Grand Pic de la Meije (3984 m) naar de Doigt de Dieu (3973m). Tussen beide toppen loopt de beroemde Meije-traverse. Rechts van de Doigt de Dieu ligt de Pic Gaspard (3883m).