Pas na zelf gehandicapt te zijn geworden, bedenkt Eric zich dat hij nooit had voorzien zelf een zwaar ongeluk te overleven. En welke lastige realiteit dat met zich mee brengt. Eric is afhankelijk geworden van medicijnen, een agenda, en apparatuur om mee te praten en om zich mee te voeden. Hij vertelt:

"Met de fysieke errors valt nog wel te leven, maar de cognitieve errors zijn met name killing. Die doven de vlam om ergens vol voor te gaan. Dat je dagelijks bepaalde dingen vergeet die je juist voorgenomen had te zeggen of te doen blijft confronterend.

De momenten die mijn week opfleuren? Ik heb met mijn gold card voor de fysio wekelijks 2 keer een uur therapie, waar ik met eigen oefeningen een uur aan vast plak. En een half uur therapie in het zwembad van een andere gemeente op 35 minuten racen (op mijn lig driewieler)."

Foto: Een half jaar na aankomst in het verpleeghuis heeft Eric geen rolstoel meer nodig. © Menno Boermans