Na de middelbare school gaat Han psychologie studeren. Hij sluit zich aan bij de studentenklimvereniging in Utrecht en gaat veel klimmen in de Maasrotsen in België. Han vertelt: “We hadden natuurlijk geen geld en geen auto, dus het was vaak een kwestie van liften. Het klimmen werd hier echt een passie. In Utrecht trainden we onze vingerkracht op de Sterrenwacht, de oude stadswal.”

“In die tijd was Frits Mansvelt Beck heel belangrijk voor mij. Hij was zeker de beste Nederlandse klimmer van die tijd. We hebben misschien maar een paar keer samen geklommen, maar ik heb geweldig veel van hem geleerd. Hij trainde specifiek en nam het klimmen het meest serieus van iedereen. Frits was de enige in die tijd die drie ED-routes in Freyr kon klimmen. Op een dag in Freyr nodigde hij mij uit om met hem mee te gaan, toen hij gehoord had dat ik een bepaalde route met een Belg had nageklommen. Dit was een unieke kans voor mij.”

“Door het samen klimmen groeide mijn zelfvertrouwen en veranderde mijn instelling. Frits was wel iets conservatiever dan ik als het ging om routekeuze. Hij had zo de American Direct op de Dru kunnen doen, maar ik weet niet helemaal waarom hij dit niet wilde. Misschien dat hij toch iets meer van het klassieke KNAV-gevoel was dat dit soort routes nog een stap te hoog gegrepen waren.”

Foto: Han traint in Nederland. © Han Timmers