De B&B
Dit is geen vette mansion zoals Wouter en Vera hadden in Vail, maar een veredeld formule 1 hotel. Er waren drie kamers gereserveerd met elk een één-persoonsbed. Nou ff kijken. Vier kerels, één dame. Contract nkbv: dames hoeven geen kamer te delen met een mannelijk teamlid, dus één van de heren was de Sjaak (ik natuurlijk). Gelukkig was Jesse (ik dus) zo slim om zijn ultrasuper luchtbed mee te nemen,zodat hij óók van een heerlijke nachtrust kon genieten. Maar er moest gewoon nog wat tegenvallen vandaag en dat was het eten. Je kunt ook niet verwachten dat je op een woonboulevard kunt genieten van de hoge Franse cuisine. Volgens Wouter smaakte zijn ’’kaas’’pizza naar gesmolten barbiepop.
 
Het stinkt hier!
De heren moesten allen vroeg de iso in, maar gelukkig was het deelnemersveld opgesplitst in twee groepen zodat er geen lange wachttijd zou zijn. De iso was geweldig, vooral na de wedstrijd in Grindelwald waar de opwarmwand bestond uit een 10 meter lange wand van 1 plaat hoog. Hier hadden ze gewoon de wedstrijdwand van L’Argentiere neergezet, echt top dus. Onze vingertjes begonnen al te jeuken en Casper kon het niet laten meteen aan de wand te gaan hangen. Ik nam nog ff de tijd aangezien ik als 23ste in groep 2 moest starten. Het is altijd even leuk om een aantal van je helden te zien opwarmen, vooral als deze keer twee sterke Bleausards meedoen (Antoine & Olivier).
Casper opwarmen, ik helden koekeloeren, Wouter nog aan het nagenieten van de barbiepop van gisteren. Dit was ook zeker te ruiken, gelukkig was de isolatie buiten!
 
De kwalificatie
De zenuwen kwamen langzaam, ik was nog moe. Gelukkig konden we op deze geweldige boulderwand goed opwarmen en kon ik mijn vermoeidheid uit mijn hoofd rammen. Met de rust was het al snel gedaan toen er nog maar twee wachtenden voor mij waren. Ik begon aan mijn ritueel van crèmepjes, uitdrogende handmeuk en andere onzin die misschien kon helpen.
Boulder 1 ging goed, maar toch een beetje moeizaam, doordat ik eerst even door de zenuwen heen moest. Het geeft altijd een goed gevoel als je sterk begint. Het is wel belangrijk dat ik me blijf focussen op de volgende boulder, iets wat ik niet deed in Grindelwald.

Boulder 2.
Leuk!! Heb ik net tijdens de BBX de mono zwaar lopen afzeiken, zit er hier gewoon eentje in! Gelukkig was het wel de beste mono die je kunt hebben. Ik durfde de verre pas aan deze greep niet dynamisch te maken en deed hem zo rustig mogelijk zodat ik hem goed kon aanvoelen. Gelukkig bleef mijn vinger erin zitten, maar helaas snapte ik de rest van de boulder niet en behaalde ook niet de zone.

Boulder 3.
Heerlijk, voor een beetje hak- en sleurwerk ben ik wel in. Beetje stom van mij om twee pogingen dynamisch te verprutsen, om hem vervolgens statisch op te lossen.

Boulder 4.
Een beetje pissig van boulder 3, verpruts ik boulder 4 ook. Best lullig voelde ik me; je weet dat je het fout doet maar je kunt maar niet op iets zinnigs komen. Later bleek dit ook niet moeilijk te zijn.

Boulder 5.
Altijd door blijven gaan ook al loopt het niet soepel. Yes, hier hoopte ik al op! Een plaat, één van mijn specialiteiten;). Hier kon weinig meer fout gaan en ik topte deze met veel overtuiging in de eerste pogingJ!!
Ondanks dat ik wat dingen had laten liggen die mij een veel betere plaatsing hadden kunnen opleveren had ik het niet heel slecht gedaan.
 
Bij Casper, die al weer een stuk fitter was dan de vorige keer, zat het vandaag niet mee. Hij wist twee van de vijf boulders te toppen en behaalde bij boulder 2 de laatste pas. Hij gaf zelf het gebrek aan blokkracht de schuld.
Bij Wouter verliep het ook niet al te soepel. Je had in deze groep 5 tops nodig om in de halve te komen. Het was duidelijk te zien dat Wouter niet meer fit genoeg was en dat hij net wat kracht tekort kwam bij deze boulders. Toch hij wist er uiteindelijk twee te toppen, maar dat was niet genoeg om in de halve finale te komen.
 
Jorg, ondanks niet in vorm te zijn en een protesterend lichaam, wist hij zich goed door de boulders van de tweede groep te werken en topte er vier. Hiermee veroverde hij een 9de plaats in deze groep en ging als 17de door naar de volgende ronde.
 
Bij de dames wist Vera het erg spannend te maken voor zichzelf. Ze begon echt super en met een big smile op haar gezicht wandelde ze de eerste twee boulders door. Maar dit veranderde tijdens de derde boulder, waar het ineens niet meer wou. Het ging niet slecht, maar ze voelde zich erg vermoeid. Deze vermoeidheid beheerste ook haar vierde boulder. Gelukkig wist ze zichzelf goed te focussen bij de laatste boulder en topte deze. Drie tops! Nu was het de vraag of dit genoeg was voor de halve finale. Na een lange tijd in spanning gezeten te hebben was het verlossende woord daar: “Ja!!”. Ze zat in de halve finale met als enige drie tops.
 
De halve finale
Vera moest als eerste beginnen en dat deed ze meteen erg goed. Het was een spectaculaire boulder met een dyno in het begin en een stel gave bollen waar je fysieke passen aan moest maken. Deze deed ze met het grootste gemak. Helaas kreeg ze het niet voor elkaar om de volgende twee boulders te toppen. Om het allemaal nog wat lastiger te maken ging ze ook nog door haar enkel. Maar gelukkig was hiervan bij boulder 4 niets meer van te zien en klom ze deze met gemak. Dit terwijl het grootste deel van de deelneemsters er niet of nauwelijks doorheen kwamen. Deze laatste top zorgde er wel voor dat ze een aantal plaatsen omhoog ging in de ranking, maar het was niet genoeg voor de finale. Hiervoor had je vier tops nodig.
 
Bij de heren was Jorg ook als één van de eersten aan de beurt. Het begon meteen snukhard en dat bleef het ook. Jorg had dan ook veel moeite om te kunnen bewegen door deze powerapparaten en het lukte hem niet om de boulders te toppen, net als veel anderen. Ondanks dat deze boulders zo hard waren moest je er wel 3 toppen, omdat er toch een aantal deelnemers was die ze bijna allemaal deden. Dit beloofde nog wat voor de finale.
 
De showfinale.
Het gordijn dicht, de stoelen allemaal vol en de lichten uit (Wouter afblijven!!).
De gordijnen gingen open de show begon. Bij de presentatie werden de boulderaars als helden afgebeeld. Bij de mannen voldeed Dmitry Sharafutdinov aan de verwachtingen van zijn superheldenrol, door drie van de vier boulders met gemak en op spectaculaire wijze te toppen. Die gast is past echt sterk!!!
Bij de dames was het iets spannender, want Akiyo Noguchi en Yulia Abramchuk gingen gelijk op. Deze strijd werd pas beslist in de laatste boulder, met een poging verschil.
 
Tot slot
Door de cameraploeg die de wedstrijd filmde, het live mixen en projecteren van deze beelden op een groot doek in de zaal, de lichtstellage boven het podium, dat zorgde voor een spektakel en het leger aan vrijwilligers die de organisatie ondersteunden, was het een fantastische wedstrijd om naar te kijken, alsook een geweldige wedstrijd om aan deel te nemen. Al met al een perfect georganiseerde wedstrijd!