De volledige film zal te zien zijn tijdens de lezingen van het team. Eén van deze lezingen zal plaats vinden tijdens de Bergsportdag 2013 op 10 maart!

Verslag Peru expeditie 2012
Nadat we een paar dagen moesten wachten op onze bagage die niet was aangekomen, vertrokken we naar ons basiskapje ten zuiden van de Cordillera Huayhuash. Door het mooie weer waren we wat ongeduldig geworden, dus de spullen werden snel gepakt voor de acclimatisatie tochten.


Bas Visscher en Saskia vd Smeede beklommen de 5000 meter hoge Pucacacca, een rots berg naast ons kamp en Bas vd Smeede, Elly v.d Plas en Vincent van Beek vertrokken naar de 5440m hoge sneeuwtop; Pumarinri. Om toch wat uitdaging te zoeken probeerde ze de steile zuidwand te beklimmen, maar moesten 30 meter onder de sneeuwluifel van de top omkeren door de zeer slechte sneeuwomstandigheden. Bas en Elly bereikte dezelfde dag toch nog de top via de makkelijke oostflank.

Na een verkenningstochtje naar de Puscanturpa Este, het hoofddoel van deze expeditie, hadden we een interessante oostwand gespot van de Cuyoc (5550m) en besloten deze als tweede inklim te gebruiken. Na een verschrikkelijk gruisveld, waarbij je elke stap een halve stap terug gleed, beklommen we een relatief makkelijke lijn (IV+) door het doolhof van granieten zuilen. We vorderde langzaam door de hoogte, maar bereiken in de middag alle vijf de top. Deze wand is nog weinig beklommen en door de vele mogelijkheden is het mogelijk een eerste beklimming. Wij dopen de route ‘Bambino’ D, IV+, naar de bijnaam die Bas Visscher als jongste van het team van de kok heeft gekregen.

Nu waren we klaar voor het echte werk, namelijk de imposante Puscanturpa Este (5410m). De eerste poging eindigde echter in een domper. De beoogde oostwand konden we niet eens bereiken, gevaarlijke sneeuwcondities deden ons omkeren. Na een rondje om de berg, kregen we de kolossale noordwand te zien. Overhangende zuilen deden ons twijfelen of we hier doorheen zouden komen, maar na wat studie hadden we toch een lijn gespot die mogelijk leek te zijn. We besloten de eerste lengte van de Sloveense route (noordoost pijler) te klimmen en hierna de noordwand in te traverseren om zodoende de overhang te omzeilen. Onze eerste poging was echter zo koud dat we slechts enkele touwlengtes ver kwamen. Temperaturen die we in de Alpen alleen in de winter tegenkomen maakten het technisch rotsklimmen moeizaam. De tweede poging was het wederom zo koud, maar Bas, Vincent en Bas besloten door te zetten.

Na de traverse vonden we een steile doorgang die toegang bood tot het top bastion. Hier probeerde we een rechte lijn naar de top te openen, maar na twee moeilijke lengtes (VI+), klommen we ons vast en traverseerde we opzij naar de graat. De graat was zo los en brak, dat we in eerste instantie bang waren deze te beklimmen. Na een twijfelmoment klommen we door en snel daarna bereikten we de top. Lange abseils door de wand volgden en ruim 16 uur later bereikten we weer het basiskamp. Drie dagen later gaven Elly en Saskia de route een derde poging en met beter weer dan voorheen bereikten ook zij de top.

We noemen onze route ‘Poco Loco’, TD,VI+  ,wat de eerste route door de noordwand is en waarschijnlijk de derde beklimming van de berg.