MENU

Vera Zijlstra stopt met wedstrijdklimmen

Hoewel ze voor 2020 opnieuw geselecteerd was voor het Nederlands Team, heeft Vera Zijlstra eind 2019 aangekondigd een punt te zetten achter haar internationale wedstrijdcarrière.

Jarenlang domineerde Vera het Nederlandse boulderen bij de vrouwen en internationaal vond zij aansluiting bij de subtop. Met meerdere titels als Nederlands kampioene en als beste klassering een vijfde plaats bij een wereldbekerwedstrijd, kijkt Vera met een goed gevoel terug op deze enerverende periode uit haar leven. Het besluit om te stoppen licht ze toe.

“Jarenlang deed ik niets liever dan klimmen en trainen. Vooral het wedstrijdklimmen had altijd een enorme aantrekkingskracht op me. Me meten met de beste klimmers ter wereld en mezelf steeds weer verbeteren. Dit stond zonder twijfel altijd op de eerste plaats in mijn leven.

Blessure

In 2017 heb ik mezelf zwaar geblesseerd. Een zeldzame afscheuring van één van de voor het klimmen belangrijkste spieren resulteerde in een operatie en een lang revalidatietraject. De arts die de operatie uitvoerde twijfelde in eerste instantie of ik ooit nog zou kunnen klimmen. Slechts een enkele keer heb ik zelf getwijfeld of ik ooit terug zou kunnen komen op niveau laat staan mezelf verbeteren. Het grootste deel van de tijd was ik echter vastberaden en vol vertrouwen dat dit me ging lukken. Dezelfde motivatie en gedrevenheid die ik altijd in het klimmen heb gehad zorgden ervoor dat ik in 2018 terug was en ik klom een lekker seizoen.

Drive

In het jaar 2019 veranderde er iets. Op sommige momenten leek het klimmen en trainen niet meer op de eerste plaats te staan. De gretigheid leek wat minder.

Gedurende het wedstrijdseizoen vielen ook de resultaten tegen. Ondanks dat ik er lekker in zat lukte het me bijvoorbeeld geen één keer om een halve finale te halen tijdens een world cup. Het klimmen van deze wedstrijden vind ik echt geweldig. Maar steeds vaker was ik na één ronde uitgeschakeld en beleefde ik de rest van de wedstrijd als toeschouwer. Eerst werkte dit frustrerend, maar later in het jaar veranderde dit in een soort gelatenheid. Lukte het niet dan was het jammer maar tegelijkertijd ook prima. Ik merkte dat ik dit gevoel ook steeds vaker tijdens trainingen had. Ik had er nog wel plezier in maar ik miste steeds vaker de drive die ik zo lang als een soort vuur in me heb gevoeld en die ervoor zorgde dat ik altijd voluit ging. Het vuur was er nog wel, maar een stuk minder fel dan dat ik van mezelf gewend was. Wouter, mijn vriend en coach, zag het ook. Ietsje minder dan voluit, dat past niet bij mij. Daar geloof ik ook niet in. Samen met Wouter [Jongeneelen, oud-bondscoach van het NL Team, red.] heb ik toen besloten om te stoppen met wedstrijdklimmen.

Voldoening

"De spanning als je de mat opkomt, het presteren wanneer het erom gaat. En dan het gevoel wanneer je een boulder voor een uitzinnig publiek topt. Ik heb dit nog nooit bij iets anders gevoeld. Het is een verslavende combinatie van een gevoel van onoverwinnelijkheid en vreugde. Het gevoel van complete controle, maar tegelijkertijd lijkt alles vanzelf te gaan. Dat gevoel ga ik wel missen. Als wedstrijdsporter heb je altijd goede en minder goede momenten. Ondanks dat ‘winnen’ soms in het moment heel belangrijk leek boeit me dat uiteindelijk niet zo veel. Ik heb jarenlang datgene gedaan wat ik het allerleukste vond! Wedstrijden, buiten klimmen, trainen. Nooit heb ik iets daarvan gezien als offer, nooit heeft het gevoeld als afzien. Ik heb vooral heel veel plezier gehad en kijk er met enorm veel voldoening op terug.

Vera Zijlstra tijdens het NK Boulder 2018 (Foto: Zout Fotografie)

En nu?

Ik blijf vooral doen wat ik leuk vind. Daar hoort klimmen natuurlijk bij. Er zal wel wat meer tijd vrijkomen voor alle andere dingen die ik graag doe en projecten die ik heb. Als ik iets leuk vind, stort ik me daar liefst volledig op. Rustig aan doen zal er voorlopig dus niet inzitten.

Graag bedank ik het Nederlandse publiek die als ze zouden kunnen je letterlijk de wand omhoog schreeuwen. Verder natuurlijk mijn ouders die als ik maar graag genoeg ergens wilde trainen of klimmen altijd voor me klaar stonden. Mijn sponsoren LaSportiva, E9 en Boulderhal Bruut en alle mensen die in me geloofden. En tot slot mijn vriend en coach Wouter met wie ik de halve wereld heb afgereisd en met wie ik samen ontzettend veel plezier heb beleefd in deze fantastische sport."