Paraklimmer Christiane Luttikhuizen sloeg het WK in Seoul over voor haar aanstaande verhuizing naar Innsbruck. Tegelijk zegt ze het wedstrijdklimmen (tijdelijk) vaarwel.
Christiane op de World Cup van Arco 2024. © Emiliano Villani.
Oorspronkelijk staat het interview met Christiane gepland als het WK in Zuid-Korea nog moet beginnen. De verwachting is dan nog dat ze een paar weken later naar Seoul afreist om een nieuwe gooi te doen naar de wereldtitel in de RP3 categorie. Geheel tegen haar principes in komt Christiane te laat aan in Boulderhal Krachtstof. De reden: ze heeft net gehoord dat ze een baan krijgt in Innsbruck. “Sorry, ik moest eerst een paar mensen bellen. Ik ben helemaal van de kaart door dit nieuws”, zegt Christiane met een rood aangelopen hoofd van opwinding. “Ik word projectleider in het ziekenhuis daar, bij de onderzoeksgroep Humane Genetica.” De baanwissel betekent verhuizen naar Innsbruck en later blijkt dat deze enorme verandering niet te combineren is met het WK. Maar trainen doet ze die middag nog wel. Als ze haar klimoutfit aan heeft, komt ze met nog een nieuwtje. “Ik doe een stapje terug.”
Met een stapje terug bedoelt Christiane dat ze in ieder geval volgend jaar geen wedstrijden klimt en niet gaat trainen met de andere paraklimmers. “Aan het begin van dit jaar heb ik bedacht dat ik zou kunnen stoppen. Dat vond ik toen heel eng en gek”, legt Christiane uit. “Ik voel een grote verantwoordelijkheid; ik zit in een team, train veel met ze en het bepaalt veel van mijn leven. Het is een strak ritme waar ik al vijf jaar in zit. Dat ritme past goed bij me en ik heb de afgelopen vijf jaar met plezier hard getraind, maar ik heb nu meer behoefte aan ruimte en tijd om andere dingen te doen. Het is spannend om het wedstrijdklimmen voor nu achter me te laten, maar ik ben ervan overtuigd dat het de juiste keuze is.”
Voor Christiane valt de keuze om (voorlopig) te stoppen met wedstrijdklimmen mooi samen met haar nieuwe baan en de verhuizing naar Innsbruck. “Ik heb zin in die nieuwe baan, maar ik ga natuurlijk ook die kant op voor het buitenleven: klimmen, bergwandelen, trailrunning, skiën en meer. Als de sneeuw goed is en ik wil een tijdje alleen maar skiën, dan kan dat gewoon, in plaats van dat ik toch naar de klimhal ga om te trainen, of dat ik ga skiën met schuldgevoel over een gemiste training. Maar ik wil vooral veel aan de rotsen gaan hangen. Wonen in een omgeving waar ik na werk even een paar routes kan doen, dat lijkt me heerlijk.
Buitenklimmen blijft toch de allerbeste activiteit die er is. Ik denk dat meer buitenklimmen ook heel goed gaat zijn voor mijn groei als klimmer: snel keuzes leren maken, harde passen uitwerken, en veel verschillende stijlen klimmen.
Het fijne is dat ik de vakantiedagen van mijn werk nu overal voor kan inzetten, zoals het buitenklimmen. Normaal gesproken gingen bijna al die dagen op aan de wedstrijden. Ook supervet, maar je komt niet uitgerust thuis.”
Christiane op de World Cup in Innsbruck 2025. © Lena Drapella.
Echt thuiskomen doet Christiane dus binnenkort in Innsbruck. En dat is al op zo’n korte termijn, dat ze dus geen nieuwe poging kon wagen om wereldkampioen te worden. “Op het WK in Bern twee jaar geleden werd ik tweede, op countback naar de kwalificatieronde. Daar baal ik nu nog van, dus wereldkampioen worden staat nog steeds op mijn lijstje en daar wilde ik voor gaan in Seoul. Als ik dat had gedaan, bleef er echter te weinig tijd over om alles te regelen voor mijn aanstaande verhuizing.”
Het WK heeft Christiane wel gevolgd. “De wekker stond vroeg voor de finaledagen van Eva en Jamie. Ik was van plan om na hun wedstrijden weer verder te slapen, maar het was veel te spannend. Ik was klaarwakker nadat Eva en Jamie geklommen hadden. Allebei een podiumplek - ik ben supertrots op ze! Tijdens het kijken heb ik me natuurlijk afgevraagd hoe ik het gedaan zou hebben, maar ik heb geen spijt dat ik thuis ben gebleven.”
Door het overslaan van het WK is de World Cup in Innsbruck van juni, waar Christiane zilver wint, voorlopig de laatste wedstrijd die ze klimt. En waarschijnlijk ook de eerstvolgende. Want de wedstrijd in haar favoriete stad in de Alpen, die wil Christiane eigenlijk niet overslaan. “In principe klim ik dus even geen wedstrijden meer, maar ik ben van plan om wel aan de World Cup in Innsbruck mee te doen. Het is dan een thuiswedstrijd en dat is toch altijd bijzonder. En ik wil graag de binding met de para-community behouden. Dat is eigenlijk ook wat ik het meeste gemist heb door niet naar Seoul te gaan: de mensen. De para-community is een ontzettend leuke groep, daarin heb ik veel vrienden en die zie ik maar een paar keer per jaar. Volgend jaar hoop ik ze in ieder geval weer te zien in Innsbruck!”
Christiane (links) met de zilveren medaille in Innsbruck. © Lena Drapella.
Christiane won in haar actieve carrière als klimmer vele medailles. In 2024 werd ze Europees kampioen en won ze de World Cup in Arco, ook in Briançon ging ze al eens met de eerste gouden medaille naar huis.