MENU

Volharding op de GR20 – Corsica van noord naar zuid

De GR20 trekking staat bekend als een van de mooiste Grande Randonneés van Europa – en zeker als een van de zwaarste. Hoogtelijn redacteur Mirte van Dijk wilde dit zelf meemaken en liep in de lente van 2018 een deel van de GR20.

“Negen etappes in negen dagen en met eenentwintig kilo op je rug is misschien ambitieus. Maar het is haalbaar. Met mooi weer”, aldus Mirte. De GR20 snijdt het Franse eiland Corsica van noord naar zuid in tweeën, met Calenzana als start- en Conca als eindpunt. In totaal telt de GR20 zestien etappes, waarvan negen op Haute-Corse liggen en zeven op Corse-du-Sud.

Vroege vogels

Op de eerste dag wandelt Mirte met haar tochtgenoten van Vizzavona naar Refuge de l’Onda. Een goede start van de tocht met ruim 1200 hoogtemeters op en 700 neer. Mirte sjouwt haar tentje en wat eten mee omhoog. “Alhoewel ik daar nu, zwetend in het ochtendgloren met nog ruim duizend hoogtemeters en misschien een onweersbuitje in het vooruitzicht, mijn twijfels bij heb…”

Hut- en tentleven

“Omdat de GR20 zo populair is, is het niet toegestaan te bivakkeren in het wild.” Daarom wordt de tent opgezet, vlakbij een primitieve hut. “Het eten is er over het algemeen duur, simpel en gelimiteerd, maar een koud biertje is er altijd te krijgen.”

Als je zeker wilt zijn van een tentplek, kan je van tevoren ook een tent met plek reserveren. Je hoeft dan geen eigen matje en tent mee te nemen en je bent verzekerd van een heerlijke nacht.

Verslagen

De volgende ochtend begint Mirte met haar tochtgenoten vroeg vanaf Refuge de l’Ondand aan de tweede etappe naar Refuge de Petra Piana. Onderweg komen ze grote rotsblokken tegen, waar ze overheen moeten klauteren. “Bergbeekjes die dankzij het smeltwater tot een rivier zijn getransformeerd, kun je nauwelijks met droge voeten oversteken en de routemarkeringen zijn wat minder frequent aanwezig”, schrijft Mirte.

De volgende dag regent het veel. “Omdat de derde etappe grotendeels over een graat loopt, lijkt het ons niet verstandig daar in de stromende regen met slecht zicht overheen te balanceren. Er is geen enkel alternatief om van hier naar de volgende hut te lopen. We zijn verslagen, maar vastberaden: we komen terug voor een revanche, want de koningsetappe van de GR20 met als hoogtepunt de beklimming van de Monte Cinto laten we niet zomaar aan ons voorbij gaan.”

Vernieuwde etappe

De hoogste en populairste etappe van de GR20 loopt van Refuge d’Ascu Stagnu naar Refuge de Tighjettu. Vanaf de Pointe des Éboulis (2607 m) heb je een prachtig uitzicht dat reikt tot aan de zee in het noorden en de piek van de Monte Cinto in het oosten.

Corsica’s hoogste

“Om vijf uur ’s ochtends veter ik mijn bergschoenen dicht.” Met het vroege opstaan zijn ze ook op tijd terug bij de hut om een plek voor de tent te zoeken, voordat het weer aan het einde van de middag omslaat. Mirte begint aan een klim van ruim duizend hoogtemeters die haar naar de Pointe des Éboulis leidt.

Vanaf daar is het nog anderhalf uur naar de top van de Monte Cinto (2706 meter). “Na enkele soms ietwat ingewikkelde klauterpartijen over rots, morene en oude sneeuwresten worden we verrast door het uitzicht vanaf Corsica’s hoogste piek en een enorm sterke, ijskoude wind”, schrijft Mirte. “Het is een vreemd gevoel: met uitzicht op zee, de zon in je gezicht en handschoenen aan, een berg beklimmen.”

Wie de 180 kilometer met 24.000 hoogtemeters helemaal wil lopen, kijkt op Tochtenwiki voor de hele GR20. In 2021 staat deel 2 op het programma: Het noordelijke deel van de route van Vizzavona naar Calenzana.

Hoogtelijn 4/2018