Tekst: Hans Hendriks. Foto’s: Hans Hendriks, Elly Koning, Winnie de Haas & Willemien Reijnen

Dag 1

Een nerveuze spanning, laten we het daarop houden. Normaal gesproken maak ik me niet snel druk en stap ik vaak half voorbereid in het avontuur. Ik zie wel wat op mijn pad komt en pas me aan. Maar dit keer gaan wandelaars mee die ik niet ken. De eerste paar dagen kijk ik de kat uit de boom.

De rit van Limburg naar Stechelberg in Zwitserland verloopt soepel. Bij aankomst staat de "shelter" al klaar en de laatste deelnemers druppelen binnen. René arriveert zelfs per fiets.

Dag 2

Veertien deelnemers vormen een leuke, gevarieerde groep. Een inloopwandeling komt ter sprake - niet te lang, niet te veel hoogtemeters. Uiteindelijk blijkt het een pittige tocht met 800 hoogtemeters te zijn. Geen rustig begin dus, maar meteen vol aan de bak.

We krijgen een goede indruk van de omgeving en leren elkaar kennen. Lauterbrunnen ligt in een brede, diepe kloof aan de voet van de Eiger en de Jungfrau. Het is een toeristische plek, maar zodra je een paar meter de bergen in loopt, ben je helemaal alleen.

Dit tiendaagse kamp organiseren Egidius en Karen, die ons zelfs gaan verwennen met twee driegangendiners, hoe luxe wil je het hebben. Vanavond staat het eerste diner op de planning. Na zo’n dag wandelen is dat heerlijk. Even bijkomen, douchen, en dan aanschuiven. Tijdens het diner ontstaan de plannen voor de volgende dag. Wandelkaarten en -routes liggen klaar, groepjes vormen zich, en keuzes zijn gemaakt.

Dag 3

Vandaag kies ik voor een rondwandeling vanuit Mürren. Een heerlijke tocht tussen de 1500 en 2000 meter, langs alpenweides met prachtige uitzichten.

Bij basecamp denk ik aan iets eenvoudigs, maar dat geldt niet bij Egidius. Naast de twee maaltijden die hij samen met Karen bereidt, hebben we ook een ruime shelter. Hier is ruimte om koffie te zetten, en zelfs twee kookplaten, een oventje, tafeltjes en krukjes zijn aanwezig. Een prima plek om samen te komen, ervaringen uit te wisselen en nieuwe plannen te smeden.

Dag 4

We beginnen aan een mini-huttentocht. Na een stevig ontbijt vertrekken we met z’n vijven: Winnie, Boudewijn, Bert, Theo en ik. De dag verloopt rustig, waarbij we vooral genieten van al het moois om ons heen. Een busje brengt ons naar Isenfluh, waar een klein liftje, geschikt voor zes personen of een koe, ons op hoogte brengt. Vanaf daar maken we een korte, stevige klim naar de Lobhornhütte. Dit charmante plekje biedt helaas geen uitzicht op de omliggende bergen, omdat de wolken het zicht blokkeren.

Dag 5

Er bestaat niets mooiers dan wakker worden op hoogte bij een opkomende zon. Onderuitgezakt met een bak koffie, niet denkend aan gisteren of morgen.

Vandaag ligt een grotere uitdaging voor ons. De regen van de afgelopen dagen heeft de ondergrond sompig gemaakt. We worstelen door klevende klei die de schoenmaat vergroot. Elk poeltje of graspol gebruiken we om de schoenen weer terug te brengen naar z’n originele grootte. De wolken trekken langzaam weg en de Jungfrau laat bij tijd en wijle haar gezicht zien. Het is een indrukwekkend gezicht om de Eiger, Mönch en Jungfrau naast elkaar te zien. Na een laatste klim volgen we een glooiend pad nar de Rostockhütte, die groter en drukker is dan de Lobhornhütte. Vanaf hier vertrekken verschillende prachtige hikes.

Vanochtend vertrokken Josien, Elly, René en Lucie voor een klettersteig aan de voet van de Eiger. Een indrukwekkende belevenis, zo blijkt uit de foto’s. De route is niet te moeilijk, maar kent veel hoogtemeters en een geweldige top.

Willemien bezocht de Piz Gloria, eens het decor van een James Bond-film.

Dag 6

De laatste dag van onze driedaagse huttentocht. Dalen, dalen, dalen - 1300 meter, en mijn kuiten voelen het. Slingerend volgen we een klein beekje, dat gevoed wordt door talloze watervallen. Het beekje groeit uit tot een krachtige stroom.

Bij aankomst ondergaan we een uitgebreide ondervraging over onze belevenissen. De achterblijvers hebben zich niet verveeld. We luisteren aandachtig naar hun verhalen.

Willemien, Lucie en Mariet maakten een prachtige tocht aan de westkant van het dal, hetzelfde gebied waar wij gisteren doorheen trokken.

Elly en Josien volgden de Trümmelbach-waterval 800 meter steil omhoog om daarna via Wengen en Lauterbrunnen weer naar de camping te keren.

Dag 7

Vandaag neem ik een rustdag. Ik trek wat tijd uit om een maaltijd te bereiden voor de huttentochtgroep en geniet van een boek in de stralende zon.

Een bezoek aan een waterval verloopt vreemd. Ondanks de indrukwekkendheid van de waterval zelf, verliest hij veel van zijn charme door de entourage van hekjes, bordessen, borden en kraampjes. Het doet bijna denken aan een Disney-attractie. Willemien, Josien, Elly en ik lopen naar de achterzijde van de waterval, waar het echte hoogtepunt zich bevindt. We gaan voorbij aan een aantal bezoekers die niet verder willen gaan, en al snel begrijpen we waarom. Terwijl Josien en Elly een fotoshoot verstoren, wordt Willemien brutaal en vol onbegrip tegengehouden. Oeps, dit kennen we niet. Misschien straks TikTok raadplegen om te zien of er foto’s van dit voorval zijn.

Dag 8

Winnie, Boudewijn, Josien, Elly, Lucie en René vertrekken erg vroeg naar Grindelwald om de bus te halen naar hun startpunt voor een mooie vijf uur durende tocht naar de Glecksteinhütte. Deze hut is een populaire uitvalsbasis voor de beklimming van de Chrinenhorn en gletsjertochten. Het pad naar de hut kent zijn uitdagingen, waaronder een smalle richel met kletterend water. De route stijgt 1000 meter en daalt 1300 meter. De prachtige uitzichten en uitdagende route maken de inspanning meer dan de moeite waard.

Karen en Egidius kiezen voor een tocht naar de Oberhornsee, beschreven in de boeken als een zeven en een half uur durende wandeling. Bloemenweiden, ijzige bergwanden, ruige waterstromen en romantische berghotels sieren hun route. De route gaat 1400 meter omhoog en 1400 meter omlaag. Ze komen erg laat terug.

Dag 9

Het einde van basecamp breekt aan. We maken nog één laatste wandeling, niet te uitdagend en niet te lang. Daarna pakken we de shelter in en verheugen we ons op een gezamenlijke maaltijd, bereid door Egidius en Karen. Onder het genot van een wijntje blikken we terug op de week. We delen prachtige verhalen en bewonderen alle mooie foto’s.

Dag 10

Om zes uur ’s ochtends buigen we ons over onze spullen: matjes rollen we op, tentjes pakken we in. Een snel bezoek aan het toilet en een snelle kop koffie later, begint de terugreis. Iedereen neemt zijn eigen verhalen mee naar huis, klaar om uit te rusten en vervolgens het volgende avontuur aan te gaan. Karen en Egidius, bedankt voor het uitstekend verzorgde basecamp!