Net boven Schwyz, in het gelijknamige kanton, verrijzen de Grosser en Kleiner Mythen. De Grosser Mythen is nog geen 2000 meter hoog, maar kent een flinke wandeling naar de top. 1 uur 20, staat er op de bordjes. Hoogtelijn redacteur Peter Daalder sprak er met de man die er bijna dagelijks te vinden is en die meestal in 40 minuten naar de top en de op 1899 meter gelegen Mythenhut.

Club van 100

Hij heeft een kunstknie. Maar de 75-jarige Armin Schelbert hoort bij de Club van 100; 100 keer per jaar beklimt hij de Grosser Mythen. Vroeger om vers brood naar de hut te brengen. Tegenwoordig is dat niet meer nodig: "Eens per maand brengt de helikoper spullen naar boven. De broodjes worden diepgevroren gebracht en in de hut afgebakken. Maar als er onverwacht iets naar boven moet, dan neem ik het mee. Zoals ik ook de post en de krant meeneem en de post van boven, vooral ansichtkaarten, weer naar beneden breng," zegt Schelbert.

Het pad

Of de Mythen daadwerkelijk mythisch zijn is onbekend. In 1863 werd de berg beklommen door acht leden van de Zwitserse Alpenclub (SAC). Zij waren zo enthousiast over de Mythen dat ze een vereniging oprichtten om de berg goed bereikbaar te maken voor wandelaars. De vereniging beheert de Mythenhut en het pad er naartoe. Zo hangen er kettingen op riskante passages en maken ze het gladgelopen kalksteen jaarlijks weer ruw. De bochten zijn genummerd (het zijn er wel 47) en onderweg kun je bijkomen op de stenen bankjes.

Wie na de steile klim hijgend boven komt, wordt getrakteerd op het mooiste uitzicht: bij helder weer zie je de Rigi, Pilatus, twaalf meren, de Elzas, de Schreckhorn, Eiger, Mönch en Jungfrau, de Wallenstöcke, Alpstein, tot aan het Zwarte Woud. Een mythische ervaring.

Lees meer in Hoogtelijn