Frank: ‘Ooit waaide tijdens de beklimming van een achtduizender een tent weg uit een van de hoogtekampen. Met daarin mijn mooie sneeuwschep. Later wees ik op de foto’s aan vrienden nog aan: ‘Kijk, toen had ik mijn sneeuwschep nog.’ Hoe leuk was het, om de ochtend na die foto-avond als verjaardagscadeau een nieuwe sneeuwschep te krijgen.’

Femke: ‘Als niet elke gram telt, gaat zeker mijn bialetti mee. Ik kreeg deze percolator van vriendin Claire van der Werff, toen we met onze oude brandweerbus bij haar achter in het land kampeerden. Mijn french press werkte maar matig en zij snapt het belang van een goede kop koffie in de ochtend. Ik genoot van het magische percolatieproces en de geur van verse koffie, en zij besloot dat deze koffiepot in goede handen was. Een heerlijk ochtendritueel tijdens het kamperen of in de bergen!’

Peter; ‘Het mooiste bergsportcadeau dat ik ooit gekregen heb, is een oude (ik schat uit de jaren ‘60-‘70) houten, 90 centimeter lange pickel. Ik kreeg hem van Szymon Deckers, journalist en oud-collega, die een tijd was gedetacheerd in Afrika om daar de plaatselijke bevolking wegwijs te maken met de destijds nieuwe vormen van journalistiek. In die periode beklom hij, met deze pickel, de Kilimanjaro. Hij kocht hem eerder in Oostenrijk, een echte Akademischer Pickel van Meister F. Ralling uit Fulpmes. Toen Szymon geen bergen meer beklom, schonk hij de pickel en een aantal oude bergboeken aan mij. Een dierbare herinnering aan een collega-klimmer.’

Rien: ‘Mijn mooiste bergsportcadeau is een RAB-regenjasje dat we een jaar of wat geleden kregen van de NKBV. Best bijzonder, om een schot in de roos te ontvangen, maar dit is er een! Een superfijn jasje, ik gebruik hem heel vaak.’

Lineke: ‘Dit donsjack kreeg ik in 2009 van mijn ouders. Zo’n jack dat altijd nog wel in je rugzak te proppen is en die je eruit vist als je de kam van een berg bereikt, of als je je ’s ochtends opwarmt op het terras van een berghut. Of het nu in de Alpen is bij -17gr, in IJsland bij windkracht 10, op het strand van Terschelling, of gewoon een ommetje bij huis, hij voldeed en voldoet altijd. Nooit te warm, nooit te koud. Een jas waarin ik me kan koesteren.’

Ico: ‘In mijn rechterhand houd ik de Camp Corsa Nanotech. Een volwaardige pickel die slechts 299 gram weegt! En dat is inclusief de polslus van Grivel die ik er zelf op heb bevestigd. Voor mijn 50e verjaardag gaven mijn collega’s mij – na wat vissen bij mij over wat goed klimmateriaal is – redelijk onverwacht dit briljante apparaat. Hij gaat altijd mee als ik de Alpinist in mezelf loslaat, tenzij het gaat om ijswatervalklimmen, want dat moet je deze lichtgewicht niet aandoen.’

Rinske: ‘Een paar jaar geleden stond er een Himalayatocht op mijn programma en het leek me echt superhandig om een van alles bijhoudende gadget mee te nemen. Voor mijn verjaardag (die toevallig precies viel op de dag van de toppoging) kreeg ik van mijn ouders, broer en zus een Suunto Traverse cadeau. Nu, een aantal jaar later, heb ik amper de helft van de functies onder de knie, maar het horloge draag ik wel bij al mijn sportieve activiteiten. Niet alleen in de bergen, maar ook in Nederland bij trailrunning, racefietsen en hardlopen. Zo maakten de Suunto en ik al aardig wat kilometers en is mijn familie er in gedachten altijd een beetje bij.’

Mirte: ‘Toen ik naar de Pyreneeën verhuisde, moest ik van alles leren kennen: Spaans, de cultuur, de buren, de wandelroutes en uiteraard de flora en fauna. En dus kreeg ik dit boekje waar alles instaat. Bleek dat ik veel meer moest leren dan ik dacht!’

Marieke: ‘Dat hadden wij weer. Gingen we eindelijk een trektocht maken op IJsland, een land dat al lange tijd op ons ‘verlanglijstje’ stond, was het de koudste zomer sinds 100 jaar! De temperatuur kwam op de meeste dagen amper boven de 5-10 graden uit. Voor mijn verjaardag, die ik op 30 juli aan de voet van de vulkaan Hekla bij een ijzige windkracht 8 vierde, kreeg ik dan ook een toepasselijk cadeau: een heerlijk warme muts van het (IJslandse) merk 66°North. Knalrood, want dat paste natuurlijk beste bij mijn eveneens knalrode soft shell en rugzak.’

Florian: ‘Twaalf jaar geleden, op een dinsdagmorgen, stonden Mare en ik voor een ambtenaar in een Amsterdams stadsdeelkantoor om een geregistreerd partnerschap aan te gaan. We keken elkaar diep in de ogen, zetten een handtekening op papier en een kus op elkaars lippen. O ja, Mare kreeg een mooie ring en ik..... een paar toerski's. Nee, wacht, ik ben heus romantisch, maar deze ski's hadden Dynafit bindingen! En een toerski kun je weliswaar niet aan je hand dragen, maar wel aan je voet. Bovendien kleven aan deze toerski's inmiddels fijne herinneringen aan mooie tochten met en zonder elkaar. Deze foto, waarop je de gele ski’s kunt zien, is gemaakt door fotograaf Rogier van Rijn tijdens de Haute Route in 2017.’

Hoogtelijn

Lees Hoogtelijn hier online.

Markt en materiaal