De eerste Nederlandse beklimming van de Walkerpijler

Ze staan bekend als de ‘drie grote noordwanden’ en ‘de laatste problemen van de Alpen’: de noordwanden van de Eiger, Matterhorn en Grandes Jorasses. De beklimming van de Grandes Jorasses-noordwand door Bert Maas en Marleen Schalkwijk in 1971 was een sensatie in de Nederlandse klimwereld. Het was de eerste van de drie grote noordwanden die door een Nederlandse touwgroep werd beklommen.

Uitdagende condities

Vier dagen brachten ze door in de route, met drie in bivaks in de wand. Bert Maas en Marleen Schalkwijk kozen voor de Cassin-route (ED-, 800m, 6A) over de noordpijler van de Pointe Walker (een route die beter bekend staat als de Walkerpijler). Schalkwijk en Maas troffen de route aan in gecombineerde omstandigheden, waardoor ze regelmatig de stijgijzers aan en uit moeten trekken. Ook een heftige storm tijdens het bivak blijft het tweetal niet bespaard.

Inspiratie

Niet eerder slaagden Nederlanders erin om zo een zware alpiene route succesvol te beklimmen. Toen Maas en Schalkwijk lezingen gingen geven over hun avontuur, miste dat zijn effect niet op de Nederlandse klimwereld. Een nieuwe generatie raakte geïnspireerd en volgde hun voorbeeld. Dit droeg later bij aan de eerste Nederlandse beklimming van de Eiger (Naar-Gresnigt) en Matterhorn noordwand (Naar-Wildervanck) in 1977.

Niet te onderschatten

Vandaag de dag zal de Walkerpijler algauw door 10 a 20 Nederlandse touwgroepen beklommen zijn. Droge rotscondities en klimschoenen maken veel snellere tijden mogelijk dan voorheen. Toch is het nog steeds een flink serieuze route met fysiek zware passages, losse rots en een hoog commitment. Als je nagaat dat Bert Maas en Marleen Schalkwijk in 1971 VIe graads rots in besneeuwde condities moesten overwinnen op bergschoenen, kan je alleen maar groot respect hebben voor hun durf en doorzettingsvermogen.