Het gebied, met bergen rond de 5000 meter, profileert zich door zijn milde klimaat, alpiene omgeving en vooral met zijn kalkwanden tot wel 1000 meter hoog! Het gedeelte waar het team naar is afgereisd, ligt in het oosten van het Pamir-alai gebergte, op de grens met China.

Dit gebied is nog nauwelijks bezocht door klimmers, waardoor het team zich moest voorbereiden met de foto’s die door een lokale berggids zijn gemaakt.

De vier klimmers van de Pamir Alai expeditie hebben in totaal zes eerst beklimmingen kunnen maken in de Oibala Mountains in Kirgizië. Na een lange busreis, tegenslagen met de lokale bureaucratie en een korte trekking met een paarden-karavaan werd op 15 juli het basiskamp aangelegd, onderaan de noordwanden van het massief. Gelijk werd duidelijk dat hier veel potentie was voor technische eerstbeklimmingen.

De eerste klim, de 4750m hoge Pik Brokkel, verliep echter niet zonder tegenslagen. De rotskwaliteit viel tegen wat resulteerde in een vallend rotsblok dat Bas Visscher op zijn been raakte. Het team besloot door te klimmen naar de top, hopend op een makkelijke afdaling aan de andere zijde. Helaas bleek deze zijde net zo stijl te zijn en moesten er dure camelots opgeofferd worden om aan ab te seilen. De route is ‘Guns of Navarone’ genoemd en is D, IV,60°.

De volgende beklimming was de Camakchay Tower. Deze lag niet in het Oibala massief, maar meer noordelijk en had wel goede rotskwaliteit. De geopende route volgt de prominente zuid pijler en was maar liefst 900 klimmeters. Puur genieten in een maximale moeilijkheidsgraat van VII-. De route heet ‘Yellow submarine’ en werd in twee dagen voltooid.

De hoogste berg van het massief, de 4830 meter hoge, Pik Oibala liet zich niet zo makkelijk beklimmen. Het team heeft maar liefst 4 pogingen ondernomen op deze berg, waarvan slechts één succesvol. Twee pogingen om de steile westwand te beklimmen liepen alle twee vast op een compact, onbeklimbaar wanddeel, maar de poging op de noord-west wand lukte wel en resulteerde in de route: Elektro Shock Blues (700m, TD-,AI3,75°).

De andere beklimmingen waren: Pik Basbas, 4785m door de noord-west wand. Een firn wand met een mooi zesde graads toetje om op de top te komen. Deze route heet ‘Natte neuzen show’ en zijn moeilijkheid is D+/TD-, VI-,50°. De 4450 meter hoge Pik Marian, vernoemd naar de deze zomer overleden Marian Michielsen, en Pik Peter-Wim. Deze laatste berg is beklommen tijdens één van de weinige slecht weer periodes en is vernoemd naar de vaders van Bas van der Smeede en Vincent van Beek.