"De trip eindigde als een epic. In het kort: We gingen gedrieën (met ook Joost Pielage) in april op stap. Het idee om te acclimatiseren door Mt Foraker te beklimmen kon niet wegens sneeuwcondities. We gingen daarom op de West Butress (afdaalroute van Denali) een paar dagen op Camp14, 1x tot 5000m en terug naar basecamp bij de landing strip.

Tegenwoordig is de aanloop naar de voet van de Cassin een afdaling van de West Rib route vanaf Camp14. Toen dacht men daar niet aan. Er waren twee mogelijkheden. De rechtstreekse via de North-East fork van de Kahiltna Glacier en indirecte via de East fork, een steil ijscouloir en sneeuwgraat (zie foto) die naar de bergschrund onder het Japanse couloir leidt.

We besloten niet naar via de East fork te gaan omdat daar een enorme serac bovenhing. Na een aantal dagen skiën en klimmen braken we de eerste poging ergens boven in het Japanse couloir. Slecht weer en een 50m (slik) voorklimmersval in het snoeiharde ijs met megazware rugzakken waren daar debet aan. Terug naar basecamp.

Joost Pielage besloot terug te gaan naar Nederland. Edwin en ik wilden nog een poging wagen. Deze keer rechtstreeks via de East fork en deze keer met tent (3-persoons dubbeldaks - kun je je nu niet meer voorstellen wat een gewicht). Eten mee in de wand voor 4 dagen. Op de East fork onder de serac kwamen we de beroemde Mugs Stump tegen met 2 klanten op weg naar de West Rib, trippend aan de LSD. Dag 1 beklommen we het Japanse Couloir. Dag 2 de Knife Edge ridge (tegenwoordig hebben alle passages namen!) en de Hanging Glacier tot het ging sneeuwen. Dag 3 de First Rock Band tot 4800m. Dag 4/5/6/7 zitten we vast in storm (en we hadden maar 4 dagen eten, gelukkig wel genoeg gas). Dag 8 klimmen we de laatste moeilijkheden, Second Rock Band, en komen op 5100m op de Big Bertha Hanging Glacier, en op 5200m bereiken we de Upper Ridge.

Hier rusten we wat. Dag 9 met touwen in de rugzak zombieen we de laatste 900m op en ergens bovenaan stormt het zo hard dat we stukken moeten kruipen.

Mijn skibril versplintert door de intense koude en het wordt een beetje benard. We zijn ook een beetje gedesorienteerd want als we op 6100m eindelijk de Kahiltna Horn bereiken slaan we rechtsaf in plaats van links naar beneden. Iets hoger aan de noordkant van de berg is het iets luwer, kunnen even overleggen, rugzakken af (ik hallucineer dat ik hem tegen het paaltje van een bushalte zet) en realiseren we ons de verkeerde kant op te zijn gegaan. We dalen af en op ca 6000m zetten we tent op en crashen. Dag 10 zonder gedronken te hebben - alles bevroren, incl inmiddels wat vingers dalen we af naar een paar iglo’s op Camp17 van de West Buttress. Dag 11 worden we een dag opgehouden door nieuwe storm. Dag 12 dalen we af naar Camp14 en een paar dagen later zijn we terug in base camp."

Zie ook: http://www.nps.gov/dena/planyourvisit/summaryreports.htm